Waar mensen met elkaar samen leven en werken kunnen mooie dingen ontstaan.
Mensen die samen leven en werken zijn onderdeel van een systeem waarin een thema of een doel dat hen bindt centraal staat. In een familie is dat het doorgeven van leven en liefde, een kaartclub heeft misschien tot doel gezellig samen te zijn en in een organisatie is dat het realiseren van ondernemingsdoelstellingen.
Balans in geven en nemen als één van de principes van stabiliteit en groei
Groepen van mensen, systemen, zullen succesvol bestaan en hun bestemming bereiken als er voldaan wordt aan de systemische principes van binding, wanneer iedereen een eigen plek inneemt en wanneer er een balans is in geven en nemen. En juist in dat laatste schuilt ook een gevaar. Dat merkte ik lange tijd geleden in een situatie waarin de ander voortdurend riep: “Ja maar nu is de balans in geven en nemen weg, en dat is niet goed!” Ik vond dat toen gezeur: ik hoorde de klok luiden en wist niet waar de klepel hing.
Balans, evenwicht, kennen we als een moment waarop het één gelijk staat aan het ander. De balans van een bedrijf geeft op enig moment de staat van bezittingen en schulden weer van die onderneming. Een pond suiker op de ene schaal en een pondsgewicht op de andere schaal laat de naald van de weegschaal in het midden tot stilstand komen.
Op dat moment van evenwicht gebeurt er dus niets. Er is stilstand. Een groep waarin stilstand ontstaat beweegt niet en zal in die toestand “bevriezen”.
Stilstaande klokken geven geen toekomst
In onze eetkamer staat een klok. Het is een oude staande klok met een mooie klank, vind ik zelf tenminste. Wanneer het twaalf uur is en we zitten met een gezelschap aan tafel dan moeten we een moment stilte inlassen omdat we elkaar niet verstaan door de galm die de kamer vult. Onze gasten zijn er al aan gewend.
En onlangs zat ik alleen aan tafel en keek naar de klok en vooral de slinger trok mijn aandacht. Die bewoog zoals altijd met een bijna meditatieve traagheid van links naar rechts en weer terug. En een moment dacht ik: stel dat er een evenwicht zou zijn, stel dat die slinger op het middelpunt niet meer zou bewegen. Dan staat de tijd stil. Balans in rechts en links, gevonden in het midden van de beweging leidt tot … niets. Er is dan als het ware ook geen toekomst meer.
Luister en kijk eens naar je hart
Mijn hartslag is in rust 65 – 70 slagen per minuut, niet echt het ritme van een topsporter maar die ambitie heb ik ook nooit gehad. En mijn arts is tevreden, dus wat wil ik nog meer?
Wanneer jij naar jouw hartslag kijkt in een grafiek dan zul je zien dat elke slag gevolgd wordt door een pauze. En die pauze is nooit gelijk aan de vorige. Er zal altijd een klein verschil zitten in de duur van de pauzes. Dit heet hartcoherentie. David Servan-Schreiber heeft hier mooi over geschreven in zijn boek “Uw brein als medicijn”. Hierin beschrijft hij dat uit onderzoeken gebleken is dat wanneer de slagen van het hart elkaar opvolgen in een exact gelijk ritme, wanneer de pauzes dus gelijk zijn aan elkaar qua lengte, het leven wegvloeit. Ook hier is dus balans niet gewenst.
Op de wip
Weet jij nog dat je als kind op de wip zat? En hoe het voelde wanneer die tot stilstand kwam en jullie beiden met jullie voeten net boven de grond hingen? Je deed er waarschijnlijk alles aan om weer beweging te krijgen. Ook weer zo’n voorbeeld van dat je alleen plezier hebt wanneer je even uit balans bent.
Onbalans in geven en nemen als basis voor verlangen en groei
En zo is het ook met geven en nemen. Wanneer er een balans is bereikt dan is het klaar. Ik heb jou iets gegeven en ik heb van jou iets ontvangen dat nét zo groot, nét zo duur, nét zo … is als wat ik gaf, niets meer en niets minder. Kláár!
De les die ik hieruit leer is dat balans in geven en nemen geen optie is. Er dient om in beweging te blijven een onbalans te zijn in dat geven en nemen. Die onbalans leidt dan tot verlangen en verlangen leidt tot groei. Wanneer je je lief een mooi compliment maakt dan zal zij of hij daar weer iets tegenover stellen dat net iets groter is, en zo groeit de liefde, Bert Hellinger geeft dit voorbeeld in één van zijn boeken.
Een handelaar zal zijn waar verkopen voor een iets hogere prijs dan hij betaalde voor het maken van die waar. En zo groeit de handel. En de auto die je naar de sloop brengt levert altijd minder op dan jij had gehoopt. En zo groeit het verlangen naar een mooiere auto.
Heb een mooie dag.
Dewaardcoaching's Blog 